Rood zien op deze coole golfbestemming

Scott Kramer- Forbes.com

Ik vind het altijd leuk om slaapgolfbestemmingen te vinden - bestemmingen die niet helemaal op de reguliere radar staan, maar verrassend leuk zijn. En ik heb er deze week een ontdekt: St. George, Utah, ook wel bekend als het Greater Zion-gebied. Eigenlijk bezocht ik het voor het eerst halverwege de jaren negentig om te golfen, maar was sindsdien zonder duidelijke reden niet meer teruggekomen. Maar nu is er veel leuks voor golfers, inclusief 14 echt leuke cursussen.

Om te beginnen is het relatief toegankelijk: ongeveer twee uur rijden van Las Vegas. Maar het is ook een wereld weg. Vergeet het felle lichtmotief van Vegas, dit is een bloeiende stad waar veel buitenactiviteiten te beleven zijn. Dan is er nog het landschap: wauw, rode rotsbergen dienen vrijwel overal in de omgeving als achtergrond. Als je van wandelen en kamperen houdt, is het ongelooflijk Zion National Park ligt ook aan de rand van de stad. Hier is mijn ervaring:

Ik vloog vanuit Phoenix - ja, St. George heeft zijn eigen luchthaven die verschillende grote luchtvaartmaatschappijen bedient - en stond in de rij om The Advenire — Handtekeningverzameling, een boetiekhotel dat centraal gelegen is en een coole sfeer heeft. Het combineert standaard kamers en luxe suites. De mijne was erg mooi en ruim, met een ultracomfortabel bed, een grote tv en een uitloopbalkon. Ontmoet een paar vrienden op hout•as•rogge in de lobby met een heerlijke en ontspannen sfeer - het is een binnen- en buitenbar en een restaurant dat de hele dag lekker eten serveert.

De volgende ochtend maken we een wandeling van een uur door het schilderachtige landschap Sneeuw Canyon State Park – een van de vier staatsparken in de stad – voordat je er naartoe gaat De Ledges-golfclub, die is gelegen in een mooie residentiële golfgemeenschap. Dit 7,200 meter lange Matt Dye (Pete's neefje) ontwerp heeft rode rotsachtergronden, smetteloze greens en fairways en een prachtig uitzicht op Snow Canyon State Park. De frontlinie is gemiddeld met veel rechte holes, maar dan wordt de achterste negen dramatisch met hoogteverschillen. Overal zijn subtiele moguls in de fairway, die veel ongelijke leugens creëren. Dit is in wezen een luxe dagelijkse cursus. De dag dat we het speelden, was de baan niet in prachtige staat. Maar je kunt zien dat als dat zo is, het waarschijnlijk een van de beste golfbanen in de stad is. We speelden ook op een drukke zaterdag, en het tempo lag zonder een specifieke reden laag. Misschien komt het omdat de baan blijkbaar mensen van buiten de stad aantrekt die de lay-out niet kennen. Of omdat je op 3,600 voet hoogte bent en de bal een schaduw langer vliegt dan terug op zeeniveau - misschien zochten golfers naar hun schoten op de verkeerde plaats. Hoe dan ook, sommige van de achterste negen uitzichten zijn spectaculair. Eén ding heb ik snel geleerd: Putts breken niet zo vaak als ze lijken. Dit was eigenlijk een veel voorkomend verschijnsel in elke ronde die we speelden. 

Onze starttijd de volgende dag is om de Kampioenschapsbaan bij Sand Hollow Resort in het nabijgelegen orkaan. Gerangschikt als de beste openbare baan die je sinds 2009 in Utah kunt spelen, piekt deze door John Fought/Andy Staples ontworpen baan van 7,300 meter op de 11e tee, waar je volgens mij de hele staat in 360 graden kunt zien. De combinatie van rode rotsuitstulpingen, natuurlijke vegetatie, weelderige fairways en inheemse roodzandbunkers is verbluffend. Het is een visueel genot dat de hele ronde duurt. Stel je weelderige groene gaten voor, elk omgeven door woestijn. De hoogteverschillen zijn frequent, maar de landingsgebieden op de fairway zijn genereus. Dat betekent dat je de bal in het spel kunt houden op deze golfachtbaan, zonder nauwkeurig te zijn. Toch zijn er tal van brede fairwaybunkers die zich in de landingsgebieden lijken te bevinden, dus golfers moeten enigszins voorzichtig zijn bij het plaatsen van hun slagen en waar ze hun drives richten. Verwacht hoe dan ook veel plezier te hebben. Het is uitdagend en toch eerlijk. En je score zal dat weerspiegelen. De baanomstandigheden zijn fantastisch, de greens en fairways rollen echt. Er is één gat op de achterste negen waar je afslaat tussen een parachute van hoge rode rotsen - wat het drama alleen maar versterkt. Ik wilde eerlijk gezegd niet dat de ronde zou eindigen.

Daarna pakken we een snelle lunch op het balkon en gaan we over de parkeerplaats om de 3,600 meter lange negen holes te spelen. Links cursus. Deze baan heeft de grootste greens en fairways van Utah. Hoewel het relatief vlak is, zijn er nog steeds enkele blinde schoten. De korte par-3 7e, bijvoorbeeld, heeft een green waarvan je nauwelijks een glimp kunt zien vanaf de tee. Gelukkig was de vlag rood op de dag dat we het speelden, dus het was in ieder geval zichtbaar toen we over hoge vegetatie sloegen om er te komen. De lay-out doet me denken aan sommigen in Schotland, maar dan midden in de woestijn. Dit is een ideale cursus voor zowel beginners als veteranen. Onze groep verblijft vanaf die nacht op het terrein, in een ruim en luxe huurhuis. Over gemak gesproken!

Het diner is die avond om Balkon een in het nabijgelegen Virgin, dat een brede selectie eten heeft. Ik was verkocht aan de Dino Runderribbetjes geserveerd met Chili Nopales, maïscakes en een kant van appeljalapeño BBQ-saus. OMG. Ik kan zonder twijfel zeggen dat het het grootste stuk rundvlees was dat ik ooit heb geprobeerd te eten. Toevallig deel ik er een deel van.

De volgende ochtend sta ik vroeg op de tee bij de jarige Copper Rock golfbaan in Hurricane — de Epson Tour organiseert hier een evenement, dat u op de hoogte zou moeten stellen van de uitstekende cursuskwaliteit. Het is een baan van 6,823 meter, ontworpen door een plaatselijke architect, in vrijwel perfecte staat. De baan bevat inheemse salie, woestijnduinen en koperbergen. Nogmaals, weelderige groene fairways en greens met prachtige achtergronden. Ik beschouw deze baan als mijn tweede favoriet tijdens de reis, na de Sand Hollow Championship Course. Er zijn voldoende hoogteverschillen, birdie-mogelijkheden, wendingen en plekken waar je in de problemen kunt komen. Er zijn ook verschillende watergaten. Om eerlijk te zijn deed het me in veel opzichten denken aan een typische Scottsdale- of Palm Springs-baan: de staat van de baan, de achtergrond, verschillende fairways met huiselijke lijnen en een resortachtig gevoel, ook al is het op dit moment slechts een indeling met dagelijkse kosten. Het was speelbaar en plezierig, en ik moest elke club in de tas gebruiken. Het beste van alles is dat het spel in een redelijk snel tempo verloopt.

Daarna gaan we 45 minuten naar Zion National Park voor een paar korte wandelingen en een biertje in de lodge. Hoe geweldig de golf ook was, dit was het meest spectaculaire hoogtepunt van de reis. Ik was hier voor het eerst en was onder de indruk van het landschap met rode rotsen en het gemak waarmee je met de tram door het park kunt reizen. Geen wonder dat het het op twee na meest bezochte nationale park van Amerika is. Als je van de natuur houdt - of zelfs als je dat niet bent - is dit een absolute must-see als je ooit in de buurt bent. Er zijn zelfs eersteklas spa's net buiten de poorten om je lichaam te verwennen na een lange wandeling of mountainbiketocht. Er zijn zelfs elektrische fietsen te huur, als je de schoonheid wilt ervaren zonder al het sporten.

Over het algemeen is golfen in St. George superleuk en ik zal op een dag in de nabije toekomst terugkomen om opnieuw te spelen. Bovendien is er nog een nieuwe resortcursus — Black Desert - en een gerenoveerd Entree bij de Snow Canyon Country Club die in de nabije toekomst wordt geopend. Ik ben al van plan om mijn vrouw mee te nemen naar Zion om te gaan wandelen, een paar rondjes golf te spelen en nog een keer naar die Dino-rib te gaan.