Η ιστορία του Αγίου Γεωργίου είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με την ιστορική. Ο Παρθένος Ποταμός Anasazi ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του Αγίου Γεωργίου, κατοικούσαν στην περιοχή από περίπου 200 π.Χ. έως 1200 μ.Χ. Άφησαν πίσω από την τέχνη του βράχου και τα ερείπια των κατοικιών τους. Ο λόγος για την αναχώρησή τους είναι άγνωστος μέχρι σήμερα. Η φυλή Pauite έφτασε μεταξύ 1100 και 1200 μ.Χ., χρησιμοποιώντας την περιοχή ως κυνήγι για ελάφια, κουνέλια και άλλα ζώα. Οι Παουίτες καλλιεργούσαν επίσης καλλιέργειες κατά μήκος της κοίτης του ποταμού, όπως καλαμπόκι, σιτάρι και πεπόνια. Το 1776, το Dominguez-Escalante Party έγινε το πρώτο καταγεγραμμένο Ευρωπαίοι-Αμερικανοί που επισκέφτηκαν την περιοχή. Ακολούθησαν παγιδευτές γούνας και κυβερνητικά μέρη.

Το 1854, η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών (επίσης γνωστή ως Εκκλησία LDS ή Εκκλησία των Μορμόνων) ίδρυσε μια Ινδική αποστολή στη Σάντα Κλάρα, δύο μίλια βορειοδυτικά του σημερινού Αγίου Γεωργίου. Η εκκλησία δημιούργησε πειραματικά αγροκτήματα στο Κοιλάδα του Αγίου Γεωργίου το 1857-1858. Τον Οκτώβριο του 1861, οι ηγέτες της εκκλησίας κάλεσαν 309 οικογένειες να ιδρύσουν την αποστολή Cotton. Μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου την ίδια χρονιά, ο Πρόεδρος της Εκκλησίας LDS Brigham Young θεώρησε απαραίτητο να καλλιεργήσει βαμβάκι, εάν είναι δυνατόν. Πολλές από αυτές τις οικογένειες ανέλαβαν να εγκαταστήσουν την περιοχή από το Νότο και είχαν τις απαραίτητες δεξιότητες για να καλλιεργήσουν βαμβάκι και να ιδρύσουν μια κοινότητα. Εκτιμώντας το ψευδώνυμο του πρώην σπιτιού τους, αυτοί οι άποικοι ονόμασαν την περιοχή «Utah's Dixie».

Ο Άγιος Γεώργιος της Γιούτα ονομάστηκε προς τιμήν του Μορμόνου αποστόλου Τζορτζ Α. Σμιθ, επίσης γνωστός ως «Πατάτας Άγιος» επειδή παρότρυνε τους πρώτους εποίκους να τρώνε ωμά, μη αποφλοιωμένες πατάτες για να θεραπεύσουν το σκορβούτο. Ο Σμιθ δεν συμμετείχε στον οικισμό της πόλης, αλλά προσωπικά επέλεξε πολλούς από τους πρωτοπόρους που εγκατέστησαν αρχικά την περιοχή. Τα πρώτα χρόνια στον Άγιο Γεώργιο αποδείχθηκαν δύσκολα για τους πρώτους κατοίκους λόγω προκλήσεων όπως πλημμύρες, έλλειψη μαγειρικού νερού και καυτή καλοκαιρινή ζέστη. Ένα εργοστάσιο βαμβακιού χτίστηκε αμέσως μετά την άφιξη των αποίκων και συνεχίστηκε για περίπου 50 χρόνια, αλλά συνολικά, το βαμβάκι αποδείχθηκε μια ανεπιτυχής επιχείρηση. Η περιοχή παρήγαγε επίσης μετάξι ήδη από το 1874, αλλά η παραγωγή της δεν συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική ευημερία της περιοχής. Άλλες πρωτοποριακές προσπάθειες περιλάμβαναν την παραγωγή μελάσας, ξηρών καρπών και ακόμη και κρασιού.

Την ίδια χρονιά, η κατασκευή άρχισε στο Σεντ Τζορτζ LDS Tabernacle, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1875. Το 1871, άρχισαν οι εργασίες στο ναό του Αγίου Γεωργίου LDS, ο οποίος έγινε μια προσπάθεια συνεργασίας που ενώνει πολλές κοινότητες της Νότιας Γιούτα. Ο Μορμόνος Απόστολος Ντάνιελ Χ. Γουέλς αφιέρωσε τον ναό στις 6 Απριλίου 1877. Ήταν ο πρώτος ναός που κατασκευάστηκε δυτικά του ποταμού Μισισιπή. Σε σημαντικές ανακαινίσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στα μέσα της δεκαετίας του 1970, η κατασκευή είναι ο μακρύτερος, συνεχώς λειτουργούμενος ναός των Μορμόνων στον κόσμο.

Το 1911, για τον εορτασμό της 50ής επετείου από την εγκατάσταση του Αγίου Γεωργίου, κατασκευάστηκε το κτίριο της Ακαδημίας Dixie. Η Εκκλησία LDS λειτούργησε την ακαδημία μέχρι το 1933, όταν έγινε διετές κολέγιο εντός του συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της Γιούτα. Η νέα πανεπιστημιούπολη του Dixie College άνοιξε στη νοτιοανατολική γωνία της πόλης τη δεκαετία του 1960. Σήμερα, το Utah Tech University μπορεί να υπερηφανεύεται για εγγεγραμμένους πάνω από 12,500 και διαθέτει διδακτορικά, μεταπτυχιακά, πτυχία και συνεργάτες και πιστοποιήσεις. Η πολυτεχνική τους εστίαση διασφαλίζει την ενεργό μάθηση σε όλα τα ακαδημαϊκά προγράμματα.

Σήμερα ο Σεντ Τζορτζ είναι η μεγαλύτερη πόλη στην κομητεία της Ουάσιγκτον και η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη στη Γιούτα. Η μητροπολιτική της περιοχή φιλοξενεί σχεδόν 120,000 κατοίκους. Κατατάσσεται σταθερά ως μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες περιοχές στη χώρα τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ξεπερνώντας ακόμη και το Λας Βέγκας σε κατά κεφαλήν ανάπτυξη. Το St. Οι νέοι κάτοικοι προσελκύονται από τη γραφική ομορφιά του Αγίου Γεωργίου και την κοντινή του απόσταση από απαράμιλλη αναψυχή, όπως Εθνικό Πάρκο Σιών, Λίμνη Πάουελ και Εθνικό Πάρκο Γκραντ Κάνυον. Η ιστορία του Αγίου Γεωργίου συνεχίζει να εκπλήσσει νέους ταξιδιώτες στην περιοχή μας. Ελάτε να δείτε μόνοι σας αυτήν την περιοχή, δεν θα απογοητευτείτε.