Μια σύντομη ιστορία του Jacob Hamblin

Μια εσωτερική ματιά στην ιστορία της ευρύτερης Σιών

Γνωστός ως ιεραπόστολος και φίλος των Ινδιάνων, ο Jacob Hamblin έπαιξε αναπόσπαστο ρόλο στο να βοηθήσει τις ομαλές σχέσεις μεταξύ Ινδιάνων και Μορμόνων εποίκων σε ολόκληρη τη Δύση και στην καθιέρωση της αποστολής βαμβακιού στη Νότια Γιούτα. Υπηρέτησε ως ειρηνευτής και οικοδόμος κοινότητας.

Γεννημένος στις 6 Απριλίου 1819 στο Σάλεμ του Οχάιο από γονείς που ήταν αγρότες, ο Χαμπλίν έμαθε να καλλιεργεί στη νεολαία του. Το φθινόπωρο του 1839, παντρεύτηκε τη Lucinda Taylor (Χωρίστηκαν τον Φεβρουάριο του 1849). Προσχώρησε στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών τον Μάρτιο του 1842 αφού άκουσε το κήρυγμα μερικών ιεραποστόλων. Ο Χάμπλιν έγινε ιεραπόστολος ο ίδιος σχεδόν αμέσως και σύντομα μετακόμισε στο Ναβού του Ιλλινόις, την έδρα της εκκλησίας εκείνη την εποχή.

Ο Χάμμπλιν έγινε ένας από τους πρώτους πρωτοπόρους που διέσχισαν τις πεδιάδες στη Γιούτα το 1847. Εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά στο Τοόλε, μια μικρή αγροτική κοινότητα δυτικά της Σολτ Λέικ Σίτι. Παντρεύτηκε τη Ρέιτσελ Τζαντ στις 30 Σεπτεμβρίου 1849. Το 1853, όταν το όπλο του Χάμπλιν δεν πυροβόλησε κατά τη διάρκεια μιας αψιμαχίας με ιθαγενείς Αμερικανούς, τον ενέπνευσε να σταματήσει να πολεμά τους Ινδούς και αντί να ζει ανάμεσά τους και να συνεργάζεται μαζί τους. Ενώ βρίσκεστε στο Tooele, ο Hamblin δημιούργησε μια εξαιρετική σχέση με τους ντόπιους Ινδιάνους, μαθαίνοντας να μιλούν τις γλώσσες Pauite και Ute. Αυτό οδήγησε στην τελική κλήση του ως ιεραπόστολος στους ιθαγενείς της Νότιας Γιούτα το 1854.

Κατά την άφιξή της στη νοτιοδυτική Γιούτα, ο Χάμπλιν βοήθησε στην οικοδόμηση ενός φρουρίου στη μικρή κοινότητα της Σάντα Κλάρα, που βρίσκεται ακριβώς πάνω από Αγίου Γεωργίου. Σε αντίθεση με την τρέχουσα φήμη της περιοχής για ένα θέρετρο και ένα hotspot συνταξιοδότησης, τότε το Dixie της Γιούτα ήταν δύσκολο να εγκατασταθεί λόγω του σκληρού ερήμου περιβάλλοντος, το οποίο περιελάμβανε λιγότερες από 10 ίντσες ετήσιων βροχοπτώσεων και θερινών θερμοκρασιών που ανέβαζαν τακτικά στους 110 ° F. έπρεπε επίσης να αντιμετωπίσει τις πλημμύρες, ένας από τους οποίους έπλυνε τρία από τα τείχη του φρουρίου της Σάντα Κλάρα το 1862. Ο Χάμπλιν και η οικογένειά του αποσυναρμολόγησαν το υπόλοιπο τείχος και χρησιμοποίησαν τα υλικά του για να χτίσουν ένα διώροφο πλίθας, ψαμμίτη και πεντερόσα πεύκο κάτω από τον ποταμό από το πρώην φρούριο. Ολοκληρώθηκε το 1863, το σπίτι του Jacob Hamblin είναι ένα από τα λίγα σπίτια πρωτοπόρων εποχών που εξακολουθούν να στέκονται στην περιοχή. Οι πρώτοι κάτοικοι χρησιμοποίησαν το μεγάλο δωμάτιο στον επάνω όροφο ως σχολείο και κέντρο κοινότητας. Ο Χάμμπλιν είχε μεγάλη θέση στην κοινότητα, χρησιμεύοντας ως πατέρας για πολλούς. Σήμερα, το σπίτι του Χάμπλιν στη Σάντα Κλάρα είναι ανοιχτό καθημερινά για περιηγήσεις που πραγματοποιούνται από ιεραπόστολους LDS.

Όπως έκανε και στο Tooele, ο Χάμπλιν έγινε φίλος των ντόπιων Ινδιάνων και βοήθησε στη διευκόλυνση των σχέσεων μεταξύ αυτών και των Μορμόνων εποίκων. Κέρδισε την εμπιστοσύνη των Αμερικανών ιθαγενών. Οι Ινδοί πάντα τιμούσαν τις συμφωνίες τους με τον Χάμπλιν. Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επιτεύγματά του στην ειρήνη με τους Ινδιάνους ήταν η διαπραγμάτευση της Συνθήκης του Fort Defiance, στο Νέο Μεξικό το Νοέμβριο του 1870. Ο Χάμμπλιν επισκέφτηκε επίσης συχνά χωριά Χόπη στη βόρεια Αριζόνα, το οποίο οδήγησε στο άνοιγμα του «Διασχίζοντας τους Πατέρες, "Ένα βασικό πέρασμα στον ποταμό του Κολοράντο.

Ο Χάμπλιν παντρεύτηκε δύο άλλες γυναίκες, τη Σάρα Πρίσιλα Λεβίτ (Σεπτέμβριος 1857) και τη Λουίζα Μπονέλι (Νοέμβριος 1865), και απέκτησε 24 παιδιά, λαμβάνοντας πολλές άλλες μέσω της υιοθεσίας. Μετά το πέρασμα του νόμου Edmunds του 1882, ο οποίος απαγόρευσε την πολυγαμία, ο Χάμπλιν έγινε φυγάς στα μάτια της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Κρυβόταν για να αποφύγει τη σύλληψη, μένοντας με οικογένειες στην Αριζόνα, το Νέο Μεξικό και το Τσιουάουα του Μεξικού για να αποφύγει τους ομοσπονδιακούς πράκτορες. Ο Χάμπλιν πέθανε στο Pleasanton, Νέο Μεξικό στις 31 Αυγούστου 1886. Είναι θαμμένος στο Alpine της Αριζόνα.